Κλιματική Αλλαγή και Οικολογία

Η κλιματική αλλαγή, που έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα έμβια όντα τα τελευταία χρόνια, γίνεται μη αναστρέψιμη.

Η έρευνα και η αξιολόγηση της κλιματικής αλλαγής είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα των διεθνών οργανισμών. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), η οποία έχει τη μεγαλύτερη σημασία μεταξύ αυτών των οργανισμών, είναι ένας οργανισμός που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη και πραγματοποιεί τις αξιολογήσεις του με πολύ υψηλή τεχνολογία.

Η IPCC, η οποία ανακοίνωσε την 2014η Έκθεση Αξιολόγησης το 5· συζητούνται ως προς τις βαθύτερες αιτίες, τις επιπτώσεις, την προσαρμογή, την ευπάθεια και την προφύλαξη. Αποκαλύπτεται το γεγονός ότι η κλιματική αλλαγή που επετεύχθη ως αποτέλεσμα της έκθεσης έχει λάβει εξαιρετικές διαστάσεις. Συμμερίζεται επίσης ότι το κλίμα που άλλαξε μεταξύ 1951 και 2010 αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα ανθρωπογενών επιδράσεων με πιθανότητα 95-100%.

Κλιματική Αλλαγή και Οικολογικές Επιπτώσεις

Οι αναμενόμενες κλιματικές αλλαγές ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων που προκαλούν κλονισμό της οικολογικής ισορροπίας παρουσιάζονται παρακάτω.

Οι παγκόσμιοι μέσοι όροι της θερμοκρασίας της επιφάνειας των ωκεανών και της γης αυξήθηκαν κατά 1901 βαθμούς Κελσίου μεταξύ 2012 και 0,9. Έτσι, σχεδόν ολόκληρη η επιφάνεια της γης έχει ζεσταθεί. Στη διαδικασία που καταγράφεται από το 1850, τα πιο καυτά τριάντα συνεχόμενα χρόνια σε παγκόσμια κλίμακα ήταν τα τελευταία 30 χρόνια. Τα παλαιοκλιματικά δεδομένα υποστηρίζουν το γεγονός ότι τα τελευταία 800 χρόνια, ακόμη και με πιθανή εκτίμηση, τα 1400α θερμότερα χρόνια των τελευταίων 30 ετών. Ως αποτέλεσμα της χρήσης ορυκτών πηγών ενέργειας και των εκπομπών από τη δευτερογενή χρήση γης, αυξήθηκε κατά 40 τοις εκατό σε σύγκριση με την προ-βιομηχάνιση. Η συσσώρευση στην ατμόσφαιρα ως αποτέλεσμα των εκπομπών οξειδίου του αζώτου, διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου έχει φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο των 800 χιλιάδων ετών.

Δεδομένου ότι η φέρουσα ικανότητα των ωκεανών, που απορροφά το 30 τοις εκατό του άνθρακα, έχει ξεπεραστεί, έχει παρατηρηθεί σοβαρή οξίνιση στους φυσικούς υδάτινους πόρους. Το βόρειο ημισφαίριο και οι πάγοι της βόρειας θάλασσας, καθώς και οι ασπίδες πάγου της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας, έχουν χάσει μάζα, καθώς οι περιοχές κάλυψης χιονιού έχουν συρρικνωθεί. Αυτή η κατάσταση αποκάλυψε τη θέρμανση των ωκεανών και έδειξε ότι η ενέργεια που συσσωρεύτηκε στον ωκεανό μεταξύ 1971 και 2010 ήταν 90 τοις εκατό σχετική. Τα νερά των ανώτερων ωκεανών, τα οποία επιβεβαιώνεται ότι έχουν θερμανθεί στο εύρος βάθους 0 – 700 m, θεωρείται απίθανο να θερμανθούν πριν από τις καθορισμένες ημερομηνίες. Έχει παρατηρηθεί ότι τα νερά των ωκεανών, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι αυξήθηκαν κατά 1901 cm μεταξύ 2010 και 19, έχουν φτάσει σε μεγαλύτερα μεγέθη από την άνοδο όλων των εποχών σε σύγκριση με τα δεδομένα των τελευταίων δύο χιλιάδων ετών.

Από το 1950, τα ακραία κλιματικά και καιρικά φαινόμενα έχουν υποστεί μεγάλη αλλαγή. Έτσι, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση στον αριθμό των ζεστών ημερών και νυχτών, μείωση παρατηρήθηκε στον αριθμό των κρύων ημερών και νυχτών. Οι έντονες βροχοπτώσεις και τα κύματα καύσωνα που παρατηρήθηκαν σε ορισμένες περιοχές αυξήθηκαν κατά 90 τοις εκατό αντίστοιχα. Πράγματι, τα επιμέρους εδάφη με μείωση των υψηλών βροχοπτώσεων είναι αρκετά μικρά σε σύγκριση με τις αναφερόμενες χερσαίες εκτάσεις.

Ως αποτέλεσμα της συνέχισης των επιπτώσεων που προκάλεσαν αυτές τις αρνητικές καταστάσεις, προβλέπεται ότι η αύξηση της θερμοκρασίας θα φτάσει τους 2 βαθμούς Κελσίου σύμφωνα με το καλύτερο σενάριο ή τους 1,5 βαθμούς Κελσίου σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο έως το τέλος του 2ου αιώνα. .

Εκτιμάται ότι οι κλιματικές αλλαγές και η υπερθέρμανση του πλανήτη, που δεν είναι περιφερειακά ομοιογενείς, θα συνεχίσουν να παρατηρούνται ακόμη και μετά το 2100 και θα παρουσιάσουν μεγάλη ποικιλία μεταβλητότητας. Αναμένεται να παρουσιάσει μεταβολή της επιφανειακής θερμοκρασίας κατά 2016-2013 βαθμούς Κελσίου μεταξύ 0,3 και 0,7. Οι ετήσιες και εποχιακές μέσες θερμοκρασίες, οι οποίες προβλέπεται να είναι υψηλότερες στις τροπικές και υποτροπικές ζώνες και όχι στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, θα οφείλονται στη φυσική εσωτερική μεταβλητότητα.

Γενικές κλιματικές αλλαγές που παρατηρούνται στην Τουρκία

Μετά από εξέταση των στοιχείων που προέκυψαν από τη στάθμη της θάλασσας, τους ρυθμούς ροής των ποταμών, τη βροχόπτωση, τη θερμοκρασία και τα επίπεδα χιονοκάλυψης, παρατηρήθηκε ότι η θερμοκρασία στη χώρα μας αυξήθηκε σταδιακά μεταξύ 1970 και 2011. Έχει προσδιοριστεί ότι η καλοκαιρινή περίοδος είναι πιο κυρίαρχη από τη χειμερινή περίοδο και έχει αποκαλυφθεί ότι οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες επηρεάζονται περισσότερο από τη θερινή περίοδο. Η μέση ετήσια υποχώρηση των ορεινών παγετώνων κυμαίνεται μεταξύ 5 και 13,6 m. Αυτή η κατάσταση προκαλεί υψηλό ποσοστό πρόωρης μετατόπισης στις κορυφαίες ροές των ποταμών, ειδικά στην περιοχή της Ανατολικής Ανατολίας. Για το λόγο αυτό, η πρόοδος στη χιονοκάλυψη, η οποία αρχίζει να λιώνει νωρίς, κυμαίνεται μεταξύ 7 και 10 ημερών.