Προσέγγιση Οικολογικής και Αειφόρου Σχεδιασμού

Μετά την εφεύρεση της ατμομηχανής, γεννήθηκε η Βιομηχανική Επανάσταση. Ο πληθυσμός και η μετανάστευση έχουν αυξηθεί, η ανάγκη για εργατικό δυναμικό έχει αυξηθεί και η βιομηχανική παραγωγή έχει εμφανιστεί. Οι σιδηροδρομικές μεταφορές βελτιώθηκαν, οπότε χρειαζόταν περισσότερος χάλυβας. Το πετρέλαιο και τα παράγωγά του, τα ορυκτά καύσιμα, οι διάφορες χημικές ουσίες, το ξύλο και ο άνθρακας γίνονται όλο και πιο σημαντικά. Στις αρχές του 1900, ο Henry Ford άρχισε να κατασκευάζει συναρμολόγηση αυτοκινήτων. Εκτός από τις εξελίξεις στον τομέα της ιατρικής, ο παγκόσμιος πληθυσμός συνέχισε να αυξάνεται με όλες αυτές τις επιπτώσεις. Διατροφή πληθυσμού κ.λπ. Η αύξηση της παραγωγής για την κάλυψη αναγκών όπως οι φυσικοί πόροι έφτασε επιτέλους στο όριο της εξάντλησης.

Η παγκοσμιοποίηση προσανατολισμένη στην αγορά οδήγησε σε εκθετική αύξηση της ιδιαίτερα ενθαρρυνόμενης κατανάλωσης, αυξάνοντας έτσι τη χρήση ορυκτών πόρων, τη ρύπανση και τις τιμές των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Έτσι, η ζημιά στην οικολογία έχει καταστρέψει την επίδραση του χαρακτηριστικού αναγέννησης.

Τα οικοσυστήματα καταστρέφονται διαταράσσοντας τη φυσική ισορροπία. Η ανάπτυξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη και οι κλιματικές αλλαγές προκαλούν την τήξη των παγετώνων, την αύξηση των ποσοτήτων άνθρακα και της θερμοκρασίας του αέρα, βλάπτοντας έτσι ζωτικές δραστηριότητες.

Έννοια οικολογικού σχεδιασμού

Έχοντας επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασης, εισάγονται έννοιες για την προστασία των οικολογικών ισορροπιών. Ο πράσινος σχεδιασμός, ο οικολογικός σχεδιασμός και ο βιώσιμος σχεδιασμός γίνονται λειτουργικοί. Χρειάζεται μακρά διαδικασία και προσπάθεια για να αναγεννηθούν τα οικοσυστήματα και να ανακτήσουν τη λειτουργικότητα. Για την παροχή σταθερών λύσεων οικοσυστήματος και τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, απαιτούνται ανάλυση καταστάσεων και επαγγελματίες, ακαδημαϊκή γνώση και έρευνα, καθορισμένες πολιτικές και μια οικολογικά βιώσιμη προσέγγιση σχεδιασμού.

Ο αειφόρος σχεδιασμός είναι η συνέχεια της φυσικής και οικονομικής αποτελεσματικότητας που αναπτύσσεται χωρίς διακοπή. Ωστόσο, γενικά γίνεται αντιληπτό ως επίσημο και εξισώνεται με έννοιες έξυπνων ενεργειακά αποδοτικών κτιρίων. Είναι άσχετο με την έννοια της βιωσιμότητας να κάνουμε ένα σχέδιο εξωτερικού χώρου με πράσινες διακοσμήσεις λαμβάνοντας υπόψη μόνο τη μορφολογική πτυχή και να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε μετά την καταστροφή. Ο αειφόρος σχεδιασμός παρέχεται ως αποτέλεσμα μελετών που πραγματοποιήθηκαν με την οικονομική, δημογραφική, κοινωνικο-πολιτιστική και περιβαλλοντική πραγματικότητα της περιοχής. Αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση της αρνητικής πίεσης και των επιπτώσεων στο περιβάλλον.

Το Διεθνές Πρωτόκολλο του Κιότο περιέχει διατάξεις για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και αερίων θερμοκηπίου και υιοθετείται από τις περισσότερες χώρες.

Βασικές Αρχές Οικολογικού Αειφόρου Σχεδιασμού

Συνεταιρισμός: Περιλαμβάνει το κοινό, μη κυβερνητικές οργανώσεις, βιομηχανία, τοπική αυτοδιοίκηση, κρατικές και επαγγελματικές οργανώσεις. Η αποτελεσματική εξουσία είναι το κράτος και οι τοπικές κυβερνήσεις. Οι κυρώσεις απαιτούν ρυθμίσεις κινήτρων, διαμόρφωση κατανάλωσης, επενδύσεων και χάραξης πολιτικής. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι επαγγελματικές οργανώσεις μπορούν να καθοδηγήσουν το κοινό κατάλληλα. Στον αγώνα για να είναι φιλικές προς το περιβάλλον, οι περισσότερες εταιρείες υιοθετούν μια προσέγγιση βιώσιμου σχεδιασμού στην κύρια πολιτική τους και διαθέτουν κεφάλαια για οικολογικές προσεγγίσεις.

Περιφερειακός Σχεδιασμός και Οικολογική Πόλη: Η σύγχρονη ζωή διαμορφώνεται από οικολογικές αρχές. Τα τοπικά εμπορικά κέντρα, οι χώροι εργασίας και οι κατοικίες πρέπει να σχεδιάζονται το ένα κοντά στο άλλο. Έτσι, δημιουργείται ένα συμπαγές περιβάλλον, επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας, μειώνεται η ανάγκη για φυσικούς πόρους και μειώνεται το επίπεδο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στόχος του είναι να επωφεληθεί από πολιτιστικούς και φυσικούς πόρους με υψηλή απόδοση. Η τοπολογία κτιρίων συμβατή με το κλίμα, η μη κατασκευή σε προστατευόμενες περιοχές, η πρόληψη του φαινομένου της όασης και η διασφάλιση της φυσικής κατανομής των σπόρων έχουν μεγάλη σημασία.

Εναλλακτικές οικολογικές μεταφορές: Η παρουσία περιβαλλοντικής ρύπανσης, η οποία αναπτύσσεται σε ευθεία αναλογία με την αύξηση των καναλιών και των ευκαιριών μεταφοράς, υπενθυμίζει τη σημασία των μαζικών μεταφορών. Θα πρέπει να επισημανθούν οι εναλλακτικές λύσεις μεταφοράς με ποδήλατο ή πεζούς. Οι καταναλωτές θα πρέπει να κατευθύνονται σε οχήματα που κινούνται με βιοκαύσιμα, ηλιακή ή ηλεκτρική ενέργεια.

Υλικό φιλικό προς το περιβάλλον: Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μπλοκ πολυουρεθάνης, μπάζα, ψαμμίτης, ίνες, ξύλο, φελλός, βρύα, κάνναβη, λινό, πηλός, χώμα, πλίθα, χαρτί, μαλλί, λινέλαιο, υγρό σφουγγάρι, τούβλο, που επιτρέπουν την επαναχρησιμοποίηση. Ξυλεία, μπαμπού και μπάλες άχυρου συνιστώνται φυσικά υλικά για μόνωση.

Μικροπαραγωγή: Είναι η χρήση ενέργειας και καυσίμων με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, συμπεριλαμβανομένων ανεμογεννητριών, μικρής κλίμακας υδροηλεκτρικού σταθμού, μικροσυνδυασμένων συστημάτων θερμότητας και ισχύος, επίγειας αντλίας θερμότητας, φωτοβολταϊκού ηλιακού πάνελ. Η γεωθερμία, η βιομάζα, η ηλιακή και η αιολική ενέργεια είναι μερικές από τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Έχει θεσπιστεί φορολογική απαλλαγή για τη χρήση του σε κτίρια.

Τοπική χρήση υλικών και εργασίας: Η ελάχιστη χρήση πόρων, η βιωσιμότητα των υλικών, η εξόρυξη πρώτων υλών, η παραγωγή, η μεταφορά και η κατανάλωση ενέργειας, η μεταφορά, η επεξεργασία και όλες οι φάσεις της κατασκευής πρέπει να έχουν οικολογικά χαρακτηριστικά.

Κλίμα, άνεμος και Παράγοντες κατεύθυνσης: Θα πρέπει να επιλεγεί η σωστή κατεύθυνση και μορφή για τον αερισμό και την απόκτηση του φωτός της ημέρας και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά. Επιπλέον, θα πρέπει να παρέχεται σχεδιασμός τοπίου, ενεργητικά/παθητικά ηλιακά συστήματα και φυσικός αερισμός.

Ενεργειακής απόδοσης: Είναι η συνέχεια των συστημάτων που παρέχουν περισσότερη ενέργεια με λιγότερη κατανάλωση. Ηλιακές καμινάδες, αυτοματισμοί κ.λπ. Τα έξυπνα οικιακά συστήματα δίνονται ως παράδειγμα.

Αξιολόγηση Λυμάτων: Η χρήση του βρόχινου νερού στην άρδευση κήπων κ.λπ. για σκοπούς συλλογής ή επαναξιολόγησης αναλωμένων απορριμμάτων.

Καταναλωτικές συνήθειες: Θα πρέπει να απευθύνεται σε οχήματα με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και οικολογικά αρχιτεκτονικά σπίτια.