Ekologiczne polityki przemysłowe

Fakt, że człowiek tworzy nierozerwalną całość ze środowiskiem, w którym żyje, świadczy o integralności ekologii. Chociaż ingerencje człowieka w przyrodę są nieuniknione dla ciągłości interakcji, to interwencje mające na celu jedynie czerpanie korzyści z przyrody powodują skutki negatywne.

Po uprzemysłowieniu rozpoczął się kryzys ekologiczny z przyczyn takich jak niekontrolowany rozwój, wzrost liczby ludności i urbanizacja, wysoka konsumpcja i ilość odpadów. Wraz z akceptacją tej sytuacji proces przechodzenia od kryzysu ekologicznego do społeczeństwa ekologicznego zaczyna tworzyć punkty agendy międzynarodowej. Argumentuje się, że w wyniku równowagi przemysłu z ekologią argumentuje się, że może on skorzystać z siły ulepszeń, a od 1950 r. Powszechne stały się zmiany industrializacji, które nie szkodzą ekologii. Podjęto konkretne kroki wraz z rosnącą świadomością i polityką rządu. W rzeczywistości, w wyniku rozwoju świadomości i mentalności dotyczącej pojemności wszechświata, zrównoważone polityki przemysłowe nadal znajdują się na porządku dziennym.

W wyniku podejścia do kontroli zanieczyszczeń i czystszej produkcji UNEP wdrożył Program Czystszej Produkcji w 1989 roku. W tym procesie Türkiye nie mogło osiągnąć wystarczającej świadomości i dojrzałości w zakresie czystszej produkcji. Wraz z publikacją rozporządzenia w sprawie etykietowania energetycznego i rozporządzenia w sprawie ekoprojektu w 2010 r. podjęto ważny krok w kierunku przejścia na czystszą produkcję.

Następnie Ministerstwu Nauki, Przemysłu i Technologii oraz wchodzącej w jego skład Generalnej Dyrekcji Efektywności powierzono zadania związane z przygotowaniem, realizacją i obsługą projektów. Po pojawieniu się wsparcia finansowego i mechanizmów zachęt dla projektów czystszej produkcji, w ramach TÜBİTAK powstał Instytut Środowiska i Czystszej Produkcji.

Zmiany procesów przemysłowych i przemysłowych w zrównoważonych politykach przemysłowych opierają się na zanieczyszczeniu środowiska, gospodarce odpadami, energii odnawialnej i zmianach klimatu. Zrozumienie, że nośność przyrody nie jest nieograniczona, zostało zrealizowane w wyniku masowych zgonów spowodowanych zanieczyszczeniem środowiska. W pogorszeniu równowagi ekologicznej oprócz czynników zanieczyszczenia gleby, powietrza i wody, za zanieczyszczenie środowiska uważa się również zanieczyszczenie hałasem, które uniemożliwia prawidłowe pobranie walorów ekologicznych.

Zasady określone w walce z zanieczyszczeniem środowiska to „zanieczyszczający płaci”, zapobieganie u źródła i ostrożność. Jedna czwarta odpadów powstających w wyniku działalności przemysłowej i zwiększonej konsumpcji to odpady niebezpieczne i szkodliwe. Gospodarka odpadami, które są trudne do unieszkodliwienia w przypadku awarii przemysłowych i ogólnie, jest trudniejsza niż gospodarka odpadami płynnymi i stałymi. Nacisk kładzie się jednak na zastosowania związane z recyklingiem i ponownym wykorzystaniem. Połowę wszystkich odpadów odzyskano w krajach Unii Europejskiej w 2006 roku. Następnie ustalono nowe strategie, aby zwiększyć tę kwotę. Badania te przynoszą zrównoważoną politykę energetyczną. O ile efektywność w krótkim okresie osiąga się dzięki oszczędności energii, o tyle skutecznym i trwałym rozwiązaniem jest wykorzystanie odnawialnych źródeł energii. W ten sposób ma na celu zapobieganie szkodom w kopalnych zasobach energii i ekologii.

Chociaż początkowe koszty inwestycji, eksploatacji i konserwacji są wyższe niż w przypadku źródeł kopalnych, energia słoneczna jest najczęściej wykorzystywanym źródłem wśród alternatywnych źródeł energii przy zerowych kosztach paliwa. Kraje takie jak Japonia, Australia, Dania, Chiny, Szwecja, Brazylia i Indie dokonują znacznych inwestycji w odnawialne źródła energii. Jedną z najważniejszych przyczyn globalnego ocieplenia i zmian klimatu wywołanych ilością gazów cieplarnianych w atmosferze jest rosnąca emisja dwutlenku węgla. Po świadomym zaopatrzeniu w surowce, wodę i zasoby energii, ma na celu zmniejszenie śladu węglowego i każdego czynnika, który przyczynia się do globalnego ocieplenia.

Zmiana klimatu to kolejna kwestia polityczna, którą należy się zająć. Ramowa konwencja ONZ w sprawie zmian klimatu została przyjęta na Konferencji Środowiska i Rozwoju w Rio de Janeiro w 1992 roku. Protokół z Kioto wszedł w życie w 2005 roku, w ślad za krajami członkowskimi OECD, które zobowiązały się do redukcji emisji dwutlenku węgla.

Zrównoważona polityka przemysłowa w Turcji

Zrównoważona polityka przemysłowa w Turcji rozpoczęła się od zainteresowania problemami ekologicznymi. Zainteresowania ekologiczne, zapoczątkowane w 1970 roku, doprowadziły do ​​utworzenia w pięcioletnim planie rozwoju na lata 1973-1977 odrębnej części poświęconej środowisku. Stopniowo zwiększano wskaźniki recyklingu odpadów w wyniku ustawy Prawo ochrony środowiska, chronionej Konstytucją z 1982 r. w 56 artykułach.

Turcja jest liderem wśród krajów europejskich w wykorzystaniu zasobów hydroelektrycznych i geotermalnych w wykorzystaniu alternatywnych źródeł energii. Jednak choć należy do światowych liderów pod względem potencjału energii słonecznej i wiatrowej, to wskaźniki jego wykorzystania są dość niskie. W IX Planie Rozwoju na lata 2007-2013 określono cele i zadania oraz zapoczątkowano szybki wzrost stawek. Generalna Dyrekcja Energii Odnawialnej powstała w 2011 roku, a proces został zdefiniowany i zaplanowany. W Regionie Narodowej Strategii Zmian Klimatu określono metody walki z globalnym ociepleniem i zmianami klimatycznymi, działania do podjęcia, zmiany branżowe, cele krótko-, średnio- i długoterminowe. W Krajowym Planie Działań na rzecz Zmian Klimatu określono natomiast cele i metody w zakresie minimalizacji emisji gazów cieplarnianych i zwiększenia efektywności energetycznej.